Selam verdim, gittim oturdum bir sandalyeye
Biri hoş geldin dedi, kalktı geldi yanıma
Çay içtik kahve içtik, başladık bir sohbete,
Bir baktım herkes gelmiş, yazık oldu parama.

Fakir neyse’ de, zengin’ de vardı içlerinde
Deste, deste paralar olur’ da, ceplerinde
Bir bardak çay ısmarlamazlar, hiçbir fakire
Mezar görsün boş’ mu diye bakarlar mezara.

Dost bilmez ahbap ne bilmez kendi haliyle
Nedense yaşar durur bu gibiler evinde
Belki para ister diye, konuşmazlar kimseyle
Dost meclisinde çok kez sarılırlar yalana.

Neyse oturduk, birkaç laf ettik onlarla
Bazen siyasetten bazen yokluktan çoklukla
Laf lafı açtı baktım duyan gelmiş yanıma
Ve herkes gitti, hesap ödemek kaldı bana.

Bir de, canımı sıkan bir şey oldu otururken
Demesin’ mi bir adam, sen’ de kimsin kalkarken
Oysa ben kendimden bahsetmiştim, çay içerken
Kızmak istedim kızamadım zor geldi bana.

Ne zormuş meğersem cahile laf anlatması
Her sözün altın olsa, sanır laf salatası
Bilmez’ ki düşünmez’ ki o, kendi çam yarması
O köyünün muhtarına inanmış bir defa.

Neyse masadan kalkma vakti geldi nihayet
Öğrendim’ ki halk içinde, kötüydü vaziyet
Bir günde dinledim, onlardan bol, bol şikâyet
Kalksam’ da yine de üzüldüm, halkın adına.

03 Ağustos 2014-08-03
Ahmet Yüksel Şanlı er
Antalya