Sözünden çıkmazdım sana ölürdüm
Sözüne bakacak söz bırakmadın
Mevlamdan yılmadan seni dilerdim
Yüzüne bakacak yüz bırakmadın

Ekmeği bölüştük yoktu gayrılık
Düşürdü yatağa senli sayrılık
Yolumu gizledin serdin ayrılık
İzine bakacak iz bırakmadın

Ne diyeyim artık böyle zalime
Severken hicranı verdi elime
Ateşler içinde olan halime
Közüne bakacak köz bırakmadın

Gülünce yüzüme içten yakardın
Damarda kanımdın kalbe akardın
Naz ederdin dönüp bana bakardın
Gözüne bakacak göz bırakmadın

Buz tutarsa bir gün üşüyen tenin
Herşeyi yıksa da neşterli kinin
Kahrını çekerdim inan ki senin
Güzüne bakacak güz bırakmadın

Acımadan kırdın kırmızı gülü
Ağlıyor dalları aratmaz gölü
Seni de savursa mecnunun çölü
Tozuna bakacak toz bırakmadın

Aşığın yarası sence kanar mı?
Köşeye oturup aşksız donar mı?
Umudun ateşi söndü yanar mı?
Yazına bakacak yaz bırakmadın.


Ayse KAVAK