Sen, hayatıma girmeden önce ben vardım
Ama… Sadece vardım.
Hayatıma girdiğinde yoktan var oldum
Ancak birbirinden farklı iki varlık
İki kişilik, iki ruh, iki beden olarak...
Yokluğunda ben;
Geceleri oturur; radyo dinlerdim sabahlara kadar.
Sevdalıların birbirlerine armağan ettiği şarkılardan
Fal tutar yalnızlığıma armağan ederdim
Kıyametler kopuyor zavallı yüreğimde
Tükendim tükendim tükendim artık…

Senden önce, anlam veremezdim hiçbir şeye
Her şey anlamsız kalırdı
Kaybolur giderdim anlamsız zamanlarda
Ne hayattan ne de yaşamaktan nasibimi almamış
“Boşuna mı yaşıyorum acaba?”
Yaşamak mı zor?
Yoksa ölmek mi acı verir?
Sorularına cevap aramaktan tükendim
Tükendim artık…


Hayatıma girdin düzen verdin
Yeniden doğmuş gibi bambaşka bir insan oldum
Seninle hayat bambaşka
Yaşam çok farklı
Sevginin tarifi yok
Kendimde benliğimi buldum
Her şey anlam kazandı sende
Kıyametler kopuyor deli yüreğimde…

Seninle hayatım değişti her şey çok farklı
Ben değiştim, sen değiştirdin
Geceleri sevmezdim hiç
Şimdi seninle veda ediyorum karanlıklara
Gözlerimi şafakla birlikte seninle açıyorum
Yeni güne merhaba diyorum
Şimdi her şeyin bir anlamı var deli yüreğimde
Var olmayı dik durmayı öğrendim
Birlikte yaşamayı
İyi kötü ne var ise paylaşmayı sevdim seninle…

Meğer hayatın oyunuymuş nereden bilebilirdim
Rüyadan çabuk uyandım
Masal kahramanı olacakmışız ve ben de piyon
Hiç aklıma gelmezdi arkanı dönüp gideceğin
Öyle ya sen dün vardın.
Geriye dönüp bakınca dün bende vardım
Şimdi
Şimdi neredesin?
Bende kendimi arıyorum.
Sahi ben neredeyim?
Tek gerçek sen işte, ben hep sendeyim…

Yusuf misali dipsiz bir kuyuya düştü
Kocaman boşluktayım
Yer çekimine kafa tutuyorum var mıyım yok muyum?
Seninki bambaşka bir boşlukmuş
Nefes alamıyorum
Ama dedim ya bizimkisi bir masalmış
Boş ver!
Ben alıştım sahte sevgilerin oyuncağı olmaya
Yalnızlığa
Ayrılıklara
Bırak kalsın öylece daha fazla canımı yakma!
*Kıyametler kopuyor zavallı yüreğimde
Tükendim tükendim
Tükendim artık…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
26.07.2014