Hiç kimse anlamadı beni anlamayacak da;
Ne siyahın beyazına bulaştım ne de gökkuşağının yedi rengine..
Kalabalık içinde böylesi yalnızdım.
Ne bir rengim ne de bir dengim oldu.
Tıpkı ıslanan hayallerimden sonra çıkan gökkuşağı gibi işte..

Hiç kimse anlamadı beni anlamayacak da;
Kalbinin ritmi ruhumun melodisi derdin hep başın göğsümdeyken..
Söylenmemiş şarkılar, yaşanmamış aşklar gibiydi her şey,
Ne bir notası vardı ne de bir çalgısı ..
Tıpkı senfoniye çıkıp da şefi olmayan orkestra misali işte ..

Hiç kimse anlamadı beni anlamayacak da;
Yaşanmamış aşklara niyetlenmiştim tıpkı oruç gibi bozulması zor,
Savaşın bağrında ağlayan bir çocuktum yankısız çığlıklarımla,
Korkudan titreyen sesimle nefes alışımdı ciğerlerimi söküp atan..
Tıpkı bir cinayet misali işte hepsi tek kurşunluk..



ALİ İHSAN KARABIÇAK