Elimden kurtulacağını mı sandın? Belki köyümden uzaktayım.
Seyyahım ve gülüşlerim başka diyarlarda ağlar şimdi.
Ardım sıra geliyor yokluğun ve hasretin burkularak.
Bak susmuyor! Buram buram sen kokan şiirler.
Çağlayanlarıyla, tutsaklığıyla, yolsuz yordamsız haliyle,
Yalova’da "Çınarcık’da" ezgileniyor sana yazdığım dizeler.
Sımsıkı sarıldığım imgeler, yine yoksul, yine çırılçıplak.

"Ya unutursa..." dediğim anlar bitti artık. Alıştım unutmana.
"Anlar geçer, bir dolu" birer birer iniyorum merdivenleri.
İsmin hep dudaklarımda, el pençe divan durur yüreğim.
Şehir şehir yaşıyorum, diyar diyar, yaşıyorum seni.
Yalnız yüreğimi değil, emeğimi de kattım sevgime.
Ve dahası
Artık vuslat değil, acılarda yaşamak sevgini dileğim.

Ne hikmetse bugün deniz ayak uydurdu bana.
Öylesine durgun ve mağrur ki bilemezsin.
Önce hava yağmur kokluyor sandım. Ama yağmak değil niyeti.
Kim bilir?
Belki de üç günlük tatilciler gidiyor diye matem var Çınarcık’da.
Olsun gitsinler.
Zaten çok kalabalıklarda doyasıya ağlayamıyorum.

Ne çok şey söylemek istiyordum aslında
Ama gördüğün gibi, havadan sudan bahsetmeye başladım.
Su dedimde, gerçektende yağmurları özledim galiba.
Bak sana bir şey diyeceğim.
"Yağmurlar benim, yeryüzü ve tüm üstündekiler senin olsun."
Tanrıya şükürler edeyim, her yağmur damlası için
Ve seni sevdiğim için...

Sevgi yolunu kendi çizer derler
Kalbimde uyuduğun her gece rüyalarımda seni göreceğim.
Sevgin "beni çağırdıkça takip edeceğim" tükenmeyeceğim.
"Ve Tanrı beni yine unuttu derken" bir başka şiirde
Kesinlikle isyan değildi niyetim.
Bilirim elbette Tanrı’nın hiç bir kulunu unutmayacağını,
Seni sevdiğim için duaydı, şükürdü söylemek istediğim.

Mehmet Fikret ÜNALAN