Biz yaşamı oralarda kaybettik.
Soğuktu. Dokuz ay kar,
Sanki ne var?
Yaşıyorduk.
Nane nedir bilmezdik.
Karpuzu, mevsimden mevsime,
Adana’da bilirdik.
Yaşamımızda ne tam soğan kokusu,
Besinimiz hep hayvan dokusu,

Oralar soğuktu,
Kar ve tipiydi.
Donuk renkli fareler bile donardı.
Hiçte rahat değildik.
Ama işte, yaşamımızdı.
Ne yapabilirdik ki,
Kar küremek bir zevk,
Yapabildiğimiz bir tek
İşti.
Soğuktu.
Ne nane kokusu,
Ne de kekik bilirdik.
Domatesi yazdan yaza,
Karpuzu Adana’da bilirdik

Kabağı 18’de tanıdım,
21’de tattım.
21’de ilk ve son karımla yattım,
32’de traktörümü sattım,
İşte ben böyle battım.
33’de 11.000 Mark’a
Mavi renkli Kartal marka,
Araba
Aldım o ara
Alırken hiç de düşünmedim kara kara
Ama satarken…

Bu memleketin bitiyle,
Tanıştım hapishanede
Hemi de
Erzurum’da
3 Nolu’da
Dayağı ilkokulda,
Soğuğu Kars’ta
Elma ağacını Çankırı’da,
Sıcağı Konya’da,
Sürgünü Isparta’da….

Verilmiş bir sadakam yok.
İyiliklerim başa bela,
Cömertliğim…/ ise
Keseme,
Bereket.
İtini dairede,
Ölümü yollarda,
Bir şeylerin hep bana,
Hep bana
Empoze,
Edildiğini hissettim.



Teyyar DUMLU




Usta yaşamından kesitleri şiirleştirmiş aslına yaşamdan kıs öykü de denilse yeridir
Beğeni ile okudum yüreğine sağlık hemşerim
_________________________________Selamlar kalemin susmasın