Yüce dağ başında çadır açardık
Kumaş pahalandı açılmaz oldu
Doruğuna çıkıp otlar biçerdik
Kurudu otları biçilmez oldu

Yüce dağın başı dumansız olmaz
Eser seher yeli mevsimler bilmez
Merkep ile çıksan dağ geçit vermez
Çünkü vericiden geçilmez oldu

Ovaya inersin topraklar çorak
Rençper bulamazsın yolumuz sorak
Ne ekin boy verir ne hasat orak
Toprağa tohumlar saçılmaz oldu

Ortalık hovarda ne yapsın doğa
Ovası gökdelen villası dağa
Hasret bırakıldık bir salkım bağa
Kirlendi suları içilmez oldu

Seçtiğin vekile yetmiyor gücün
Yasalar çıkıyor ağalar için
Ucuz işçi olup kentlere göçün
Yoksulluk diz boyu kaçılmaz oldu

Ne köylüsü kaldı ne de efendi
Para başa geçti imanı yendi
Yüzsüzler çoğaldı insan tükendi
Mertlikle dostlukla ölçülmez oldu

Ne yol yordam kaldı ne çıktık dara
Kapanmaz yüzyılın açtığı yara
Yeryüzü kirlendi gökyüzü kara
Özgürce yükselip uçulmaz oldu

Eskiye özlem var sadece bundan
Ne kara sapandan ne de kağnıdan
Be hey gafil ne istersin doğadan
İyisi kötüsü seçilmez oldu