Takat mi kalır
Söz mü olur onca hece içinde
Kıyamet kopsa da dönmem geriye
Kıt kanaat bir sevdanın izdüşümünde
Katık yapmışım sevgiyi
Ömür bellediğim her kim ise.

Kılı kırk yardım ömür boyu
Döndüm dolaştım
Ve yine tam da başladığım noktadayım.
Dilek tuttum sayısız kere
Ellerim uzandı semaya kifayetsizce.

Yine de şükrettim
Yadırgadım belli ki yolun başındaymışım
Sorgulandım demek ki tek suçluymuşum
Yere göğe sığdıramadım oysa
Güvenip dost bildiklerimi
Kol kanat germek ne haddime
Sadece bir kum zerresiyim şu dipsiz âlemde.

Duyumlarım sana, sana dair
Gölgeler uzar gider gecenin karanlığında
Sözlerim anlamsız kalır
Hissedilen onca kifayetsiz duygunun yanında.

Uzak olabildiğince
Görüp göreceğim tek bir düştün oysa
Ne zaman ki savrulsam boşlukta
Eşlik eder yalnızlık başucumda.

Varla yok arası onca yankı
İçten içe yakar canımı
Kendimden geçtim geçeli
Unuttum vefayı, neşeyi.

Görmeden düşmek o derde
Rastlamadan tanımak belki de
Sürgünüyüm şu kifayetsiz ömrün
Kanıksadığım o eşsiz düşüm
Ne dersen de
Bir kez peşine düşmüşüm.

Susmak mı anmak mı
Koşmak mı beklemek mi
İzbelerde yitip gitmek belki de
Ulaşılmazlık raks ederken hayallerde
Ne uzak ne yakın
Belli ki hiçbir zaman var olmamışsın.