Şapkamı önüme koydum en kalabalık yerde,
Gelip geçenlerden bir damla dilendim...
Tamamladım "Gözyaşları koleksiyonumu"...
Ansiklopedide var mıyız diye baktım,
Yazılanlar bir yunan mitolojisiydi...
Duvara yaslandım,
Nereye gittiğini bilmediğim otobüslere bindim...
Şehrin bilinmeyen sokaklarını keşfettim...
Küba purosu içtim zehir gibi...
Nefesimi hissetmek icin...
Seni daha konuşamayan dilsiz cocuklara anlattım,
Biri beni dinlesin diye...
Yeni alfabe buldum adını yazmak icin...
Kimse bilmesin diye...
Daha gitmedin, ama bu şehir artık göç etti,
Sanki ülkeyi tusunami vurdu..
Sanki Pompei"yi Vezüv savurdu...
Yalnız karşıladım bu felaketi...


Kuraklık vurunca bana hiç turist gelmedi.
Kilimanjaro"ya kadar yürüdüm..
Aklım hep sendeydi..
Üstümden bir kamyon geçti....
Biri öpse bu yara da geçecekti...
Öptürmedim...
Hani büyüdüğümde bunlar bitecekti...
Ben yaşlandım ve ölüm beni seçti
Ben şapkamı havaya fırlattım...
Damlalar yağmura dönüşsün diye...
Herkes dönse ıslanacaktım...
Şapkam bumerang gibi bana geri geldi..
Bir yerde elbet varsın diye uzaya yürüdüm..
Şapkamı önüme koyup kalabalık bir gezegen buldum..
Burdan hiç geçmedi dediler...


Burayı da tusunami vurdu...
Sanki Pompei"yi Vezüv savurdu...
Sen bir geldin, bir kayboldun...
Belki de Samanyolu"dan kovuldun...

Şapkamı önüme koydum en yalnız galakside...