Ben kurumuş bir toprağım,
Gel hadi ölmeden,
Abdal oldum yolunda,
Gel hadi delirmeden,

Gün ağarmadan, ecel gelmeden,
Gel hadi gel hadi,
Tez gel fitneler çıkmadan,
Çiçekler solmadan, can çıkmadan,

Düştüm hasrete yol bulamadım,
Kapandım gönül köşküne sen bulamadım,
Dökecek iki damla yaş bulamadım,
Çık gel hadi can solmadan...

Işıksız kaldım, güneş doğmadı,
Hasret kaldım sızım dinmedi,
Bir deri bir kemik kaldım,
Aşım olda gel hadi gel hadi,

Kurumuş toprağa döndüm,
Gülsüz bülbüle benzedim,
Sensiz virane oldum,
Yağmurum ol, gülüm ol, evim ol
Ten candan çıkmadan gel hadi gel hadi

Özlemleri anlatmaya kelimeler kıfayetsiz kalır... Duygular coşar, gözler buğulanır, seven kişiye sorulmaz ne kadar özledin diye... ölesiye, burnunun direği sızlarcasına yetim kalmışcasına özler seven insan... sormuşlar şaire seven mi olmak sevilen mi olmak güzel diye seven olmak demiş şair... Seviyorum işte seni sorma ne kadar diye bizde sevgiler ölçülmez, sever gücü yettiğince ömrü, nefesi yettiğince sever insan...