Yürüdüğüm yollar seyran değil sensiz
Kaldırım taşlarına takılıp düşüyorum
Üşüyorum ağustos sıcaklığında
Bir yanım hep hüzün
Bir yanım hep eksik kalıyor mısralarımda
Çok bir şey yapmıyorum aslında
Yalnızca ağlıyorum olanlara

Ne vakit geçsem senin sokağından
Ne içli çalıyor bilemezsin keman
Ansızın geliyorsa aklıma gözlerinin hayali
Boynunadır ey sevgili, ahlarımın vebali
Kokun yayılıyor şehrin sokaklarına
şehir hep bahar, şehir hep sen sevdiğim
Bir ben kalıyorum boynu bükük,
Bir ben kaldırımlarda öksüz.
Gözyaşlarını içine akıtan bir deniz gibi..

Senle geçen yıllarım gibiydi senden sonralarım
Erken konakladı saçlarımda kış
Hayatıma girenler beni hayatımdan etti
Gecenin sesizliğini çektim içime durmadan
Her iç çekiş bir intihar
Çürümüş gül cesetleri taşıdım kalbimde
Her ayrılık sonrası aynı kederli yalnızlık
Ay’ın loş ışığı altında engin bahtiyarlık

Herkes kurumuş gül taşırken kitap sayfalarında
Ben çürümüş gül cesetleri taşıdım kalbimin derinliklerinde
Bir kez daha geçmen için sokağımdan nelerimi vermezdim
Keşke bilebilseydin sevgilim keşke..

Ettiğim her duanın başroluydun
Kabul olacağına,yok oldun!