gerek yokum gibi ben sana
yürek bazında
yarınlar kaykılmış olsada
özlemlerin katında
ne fark eder ki
farksızlığın dışında?
ölen ölmüş kalan kalmış
şu yalan dünyada..

dertleri cebime koydum
harcamaya vaktim
olmasada
yangınlara mekanım
ruhun çıkmaz sokaklarında
ben bana kalmışım
yalnızlığın koylarında
bende yaşıyorum galiba
bunun adı yaşamaksa..

boş ver ne olacak?
olan olacak zaten
düşünmeye bile gerek yok
olmıyan bir insanın halini
sen mi kurtaracaksın
ters yönden gidenleri?
yak bi cigara
çıkararak o güzelliğinin keyfini..

bu bir şikayet değil
kalemimin can sıkıntısı
yazıyor işte yazıyor
boşboğazlığın ta kendisi
kelepçe vursamda
nasıl olsun bir faydası?
öyle girmişsin
ki
gönlüme
çıkman imkansızlığın hat safhası..

içimde
ki
tutukluğun bir bayram misali
gecesi gündüzü olurken
mesaisi
yine de hüzünlere mahkumum
gibi
ben ettim sen eyleme nasıl
diyebilirim?
hissetsemde her an mavilerin
eksikliğini..

(Berlin,22.07.2014)

Talat Özgen