hey umutlarımın gökyüzü bakışlı yalan sevdam
gözlerimde uçan uçuk maviler
ne sürüklenirsiniz lodosla
nokta nokta çember çember gözlerimde

bekleyenin var mı düşünsene
çırpını çırpını kanatsız kuşum
geceler sessiz ölüm desene
günden güne biten ümitlerime.

ağlayarak çıktığım bu yollarda
boynum eğik gözlerim düşer toprağa
ben giderim yol bitmez bittiğimde
dalga dalga Karadeniz seni yarattığımda

gözümden canımdan çok baktım
kol kanat gerdim yokluğun yokluğumdu
egenin serin sularına verdim çağıl çağıl
attım yüreğime kara iklimleriyle Anadolum

hep seni düşledim hece hece
okyanus oldun zaman içinde
simdi coşkun nehirsin kar sularıyla
baharlarla coşan sığmayan ele avuca

delice bir çocuksun kara denizden
kıyıları yalayıp geldiğin liman şehrinde
toprak ana yeşil dalmı bıraktı
doğa baba günden güne verir erozyona

taşı toprağı altın Marmara
sığınaklarım vardı koylarında
yaradanı yaratanda bilirim
sende bil tanı ustanı sevdam

Edebiyatın Başkenti Edebiyat dergisi haziran 2022 sayı ..40

Cemal Karsavran