İspirto rengi bir sabaha uyanmıştı gözleri
Senin benim bizlerin izlediğini o yaşıyordu
Kimsesiz çaresiz barut kokulu tan vakti
O kadar alıştırmışlardı ki gözleri
Gerçeği tiyatro gibi seyrettirdi
Bir küçük el uzandı elinde sevdiklerinin kan izi
Dokundu kana bulandı dünya yıkadı yıkadı kurtulamadı
Küçüğüm sen bilmezsin onları kör sağır lal
Tek bir çığlık var sur dediler adına sustular
Küçüğüm senin gibi küçükler var bilir misin ?

Üzülme küçüğüm
Sen bilmesin tıka basa karın doyurmayı
Mızmızlanmayı önüne yığılan onlarca oyuncaktan hiçbirini beğenmemeyi bilmezsin
Nimet bildiğimiz şeylerle oynayıp çöpe atmayı
Her şeye sahipken daha iyisini elde etmek için uğraşmayı
Küsmeleri kızmaları hatta ağza alınmayacak lafları bilmezsin
Bilmezsin küçüğüm bazı insanların sadece bir parça ekmek istediğini bilmezsin
Her şeyin fazlasını verdiler sana istemediğini bile verdiler
Hayatın dolunayında doğdun sen bilmedin Ayın karanlık yüzünü
Ya sen küçük çocuk hep eksik kaldı bir şeyler hayatında
Ama sen ve hayatın tenin cennet baharında..!!!