Dön gördüm onu.
Mahallemizin kızıydı
Sultan.
Karşıki kaldırımdan yanında bir arkadaşı gidiyordu.
Üzerinde hala aynı renk elbisesi,
Yürüyordu arkadaşları ile.
Fark etmedi beni.
Durdum baktım, karşıki kaldırımdan
Bir burukluk hissettim bir acı hissettim yüreğimde
Göğsüm sıkıştı.
Ve ağlamamak için, zor tuttum kendimi.

Ve sonra,
Yürüdüm gittiğim yöne doğru
Aklımdaki, geçmişin anılarını yaşayarak
Aklımda hep onunla ilgili olan anılarım vardı
İkimizin çocukluğu
Oyun oynadığımız günlerimiz vardı
Ve beraber ders çalıştığımız akşamlar vardı.

Ne güzel kızdı o.
Sultan!
Ne güzel kızdı, çocukluğunda.
Onun eline su dökemezdi, mahallenin diğer kızları
Hele bir baktı’ mı gözlerimin içine,
Sultan.
Beni can evimden yakardı
Çünkü mahallemizin en güzel kızıydı,
O, Sultan.


Ahmet Yüksel Şanlı er
16 Haziran 2014