Çok seversen kaybedersin dedi.
Büyük bir yalancıydı gözümde.
Doğrusu olmayan.
Bildiğini okuyan.
Ve hayatın merkezinde kendinden başkasını görmeyen.
Oysa bak dedim.
Etrafımda o kadar insan.
Ve her kahkahada bir ihtişam.
Kaybetmek olurmu ki sevmek.
Bak sevdiklerime sevenlerime.
Bumu yalan.
Yoksa sen değilmisin paravan.
Oysa çok sürmemişti.
Tozu pembesi kaybolduğunda hayatın.
Ve perdesi çekildiğinde gözlerimin.
Bir an sağır edici bir sesle.
Çekilmişti herkes inine.
Ve ben.
Yanılgımın peşine mi düşsem.
Yoksa seni dinlemediğime mi?
Hangi hatamı hangi pişmanlığımla kapatsam.
Ya da hangi keşkemi geriye sarsam.
Belki hatayım belki yüz karası.
Ama senin kadar çaresizim.
Ama bir farkla ey vicdanım.
Ben bir yaralıyım.
Derdim. kederim. Zulümüm.
Ben kanarım sen sararsın.
Ben düşerim sen tutarsın...