El ile bir olan dost beynimi yorsun
İncinen kalbimden gül derer giderim
Gönül enkazımda baykuş ötedursun
Saplanan okla külüm sürer giderim

Kin nefret öfke yokken gönül hanemde
Kardeşlik duygusu yeşerir sayemde
Yetmiş iki millet bir rota gönyemde
Canımdan daha öte sever giderim

Beni kardeş bilmez varsında buyursun
Döktüğü kanımla işkembe doyursun
Fermanı tellalla cellâda duyursun
Kalp zarımdan sicimi örer giderim

Ömrümde kırmazken kimsenin kalbini
Nefsi emarenin kırarken belini
Al gül vermeye uzatırken elimi
Kırılan gururumu serer giderim

İnsanlığa hizmet bendeki meziyet
Düşmanım yok olsa da etmem eziyet
Tefrikaya girmem dışlasın cemiyet
Bin bir zorluğa göğüs gerer giderim

Solmazım çok çektim bu sivri dilimden
Beyler fermanıyla sürüldüm ilimden
Kimsesiz naaşım sarılı kilimden
Şehadetle cennete erer giderim

M.Sıddık SOLMAZ