Dal gibi sallanır, esen rüzgârda
Yaşını başını almış ihtiyar.
Demez’ ki yaşlandım gayrı hiç sorma,
Kendini nedense, hala genç sanır.

Yüzünden bellidir, yaşı astarı,
Aşk meşkle geçirmiş, bütün yılları,
Çöp gibi, incelmiş, baktım kolları,
Pehlivan kesilir, düşe aldanır.

Boşuna konuşur, atar tutardır,
Havanda laf döver, sözü yalandır,
Bildiği tek şey var, o’ da kumardır,
Her şeyi bir kendi, bilir sanırdır.

Derdini anlatır, uyar yalana,
Yancı demişsen, başlar kızmaya.
Zamanla alışmış, bir’ de kumara,
Kumarda kaybetse, sana darılır.

Yerinde uyuklar, gelse uykusu.
Bakarken sanırsın, Ahret yolcusu.
Renginden yayılır, ölüm kokusu,
Kendini aldatır, ölüm yok sanır.

Gülmüşse kızardır şair Yüksel’e,
Şakaya hiç gelmez, kızar herkese,
Sen onu güldürsen, yatar yerlere,
Şakayı kaldırmaz, söze aldanır.


14 Temmuz 2014-07-14
Ahmet Yüksel Şanlı er
Antalya