çingene çengeli askısında
bu gün
asılı kaldı dilim ağzımda
eğretiyim
şu günler sevgilim
gölgemde gizli bir sen var sanki
peşimdeki izci gibi gizlenen
süren izlerimi avcının amansızlığında

insan kendini yargılayamıyor
ne kadar adil olunabilir ki
savunmam eksik aksak
savcım
bir delil ister ille de
aleyhimdeler şu sıra her bir sebep
nefes aldırmazlar ki itiraz edeyim
dost bildiklerim
uç beyleri dolusunca göz pınarlarım
ağıtlarım bile
dökülmeye direnirler

gözyaşlarım tam bir tutuklu
benim gözyaşlarım
sessizdirler
zehirlerler beni "ben"dirler içimde
banarım zehirime kendimi
tutkusudurlar her birinde varoluş sebeplerimin
yargılanmalıydılar boşalmadan
yargılanmalıydılar tek tek damlalarım
dökülmeden
sorulmalıydı hesapları
kime ağlıyorlardı
kim di sebep

sebep
kebap olası kavrulasılar
her kötüye sebep olanlar

geldi günü mahşeri
süzüldüler binbir çabuklukla
berat ettiler gözyaşlarım
yanaklarım dere tepe seller
artık uç beylerim değildiler dolusunca
salıverilmiştiler
oku bile beni vuran kirpiklerimden

yarandılar sonunda yargılayana
onlar erişirken toprak analarına
ağırdı cezam yaranamadım tutuklu kaldım

revam
ölüm oldu
reva görülmüştü ölüm


herkes
her şeyi
iyi bildiler
bir bendim bilmeyen zahir
bir bendim sanıp bildiğini
"ben gibi" kalan içerimde

7 aralık 2007 Denizli