2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
825
Okunma
Yalnız kalmalı insan bazen
minik bir tohum gibi
toprağa düşmeli
tam ekim ayında
toprağın koynuna sığınıp
demlenmeli sıcağında
kıvrılip vav gibi
özüne dönmeli
tek kalmayı bilmeli
şifalı yarin beşiğinde
uyulmalı uhrevi ninnilerle
çözmeli içindeki ukdeyi
sıfırdan başlamalı hayata
secdeden kalkmadan
orada artık
ne zaman ne mekan...
sadece saf karanlık
sadece öz yalınlık...
sadece yokluğun dansı
ve neden sonra
içinde bir çığlık olmalı
bilinme sevdasi
OL nidasi gelince
silkelenip bir elif olmalı
Içinde maviyi, ışığı
Ilk görmenin heyecanıyla
dünyaya söyleyecek
iki çift lafı olmali
iki yeşil
iki parlak
iki taze yaprak. ..
sonra fidan
sonra ağaç
sonra çiçek
sonra mevye çıngıl çıngıl
sunulur gönlü açıklara
sonra yine toprak...
yine yaprak
yine toprak
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz