Oðlum, ömrün boyu, sahteyi sevme,
Ham kalmýþ insana boynunu eðme.
Allah, doðru olandan yanadýr, inan;
Geçici zevk için harama deðme.

Yere düþenlere, bir de sen vurma.
Zalimden, gaddardan yana hiç durma.
Senden kuvvetliden dayak da yesen
Hýncýný kendinden zayýftan alma.

Âlem ilerlerken yerinde kalma.
Rahatý, dünyadan kopmakta bulma.
En çirkini bile sevmesini bil,
En güzele bile müptelâ olma...

Vakur ol, deðerini bir gün anlarsýn.
Cümlenin sonunda nokta ol, varsýn.
Öne geçmek için boynunu eðip
’Kambur ve deðersiz bir virgül’ olma! (x)

Ne, çirkin yanlarýna maskeler giydir,
Ne, yýlýþýp zorla kendini sevdir.
OLDUÐUN GÝBÝ GÖZÜKTÜÐÜN YER,
ÇIKABÝLECEÐÝN EN YÜKSEK YERDÝR!

Bunlara uyarsan, dimdik durursun.
Gerçek mutluluðu bunda bulursun.
’Öðüdünle baþarý gelmedi’ deme;
Zengin olmasan da, ÝNSAN olursun...

Ünal Beþkese (1983)
(x) Nazýmýn bir deyiþidir

Not; Oðlumun ortaokul öðrenciliði döneminde, o’na yazmýþtým..
Allahýma þükür ki, bu gün, o gereðinde beni doðruya yöneltecek düzeye eriþti...