Yine kısık kaldı sesim,
Yine duyulmadı feryadım.
Ben mi ölüyorum?
Ölü toprağımı serpildi herkesin üstüne?
Bağırıyorum yırtılırcasına boğazım,
Yanı başımda insanlar, duyuramıyorum.
Kim duyacak beni, ne dediği mi?
Bitkin düşüyorum, ölüyor muyum?
Yoksa dünyanın sonu mu?
Ne oldu insanlara, duygusuzlaştılar mı?
Ya da ben mi anlatamıyorum?
Birbirimizi duymaz, görmez olduk,
Herkes sağır olmuş, yada duyarsız?
Görmez olmuş yanı başındakini.
Hani eski dostluklar?
Hani bir selamla iş bitiyordu?
Hatırı vardı insanların.
Alevi, Sünni, Rum, Ermeni komşularımız vardı.
Birbirimizden memnunduk.
Aynı ezanı dinler, aynı çanı duyardık.
Bayan Kirkor selam söylerdi anneme.
Yarın ikindi kahvesine geleceğini haber verirdi.
Ne oldu memleketime, memleketimin insanına?
Ölü toprağı mı serptiler üstümüze ne?
Yoksa ben uykuda kabus mu görüyorum?
Korkuyorum bu kabustan, uyandırın beni.
Korkuyorum Allah’ım.
Ya bu dünyanın sonu mahşer,
Ya ben uyanamıyorum?

Mustafa KURT-24.07.2011