Ah benim gönlümün kırık camı..
Yağmurlar sızdırıyorsun sol göğsümün altındaki soğuk kente.
Gönlüm kırık.
Hayata gözyaşlarının akış açısından baktığım camım kırık.
Sağı solu harabe bir aşktan,
her tarafı Yar’abe bir gönle denk geldik.
Aklım karışık.
Gözlerimde bugünden gidişler..
Ben buraya ruhumu nasıl sığdıracağım saflığında bir aşk.
İnsan sonra anlıyor.
Uğraş ya da uğraşma..
Ne insanın gönlündeki örümcek ağları temizlenir,
ne de acı kokusu bırakır yerini huzur kokusuna..
Yol yakın değil.
Yol uzakken dön bu aşktan ey can!
Uzaktaki hep güzel dursun.
Uzak olsun tuzak olacağına.
Yurtsuzluk olsun mutsuzluk olacağına..
Sağı solu ölüm kokan papatya bahçelerinden tutun yaşama.
Ölüm yaşatsın ama yaşam öldürmesin can!
Başka türlüsü aşka kayar.
Aşk bize uymaz bilirsin.
Gözümüze gönlümüze bulaştırırız.
Papaz olmayalım sonra yarin gidişiyle.
Ne de güzel derdik aşkken.
"Yarın gitsin de, yarin gitmesin." diye.
Ne olacaktı ey yüreğimin topraksız gömüsü?
Kırık camlarından sızan güneş ışıkları yüreğimi mi ısıtacaktı yani?
Ben senin yağmurlu günlerini sevdim en çok.
Güneşli günlerde canının kenarında işim yok.

Aycan Özer.