size anlatmalıyım mutlaka
sağırken can kulağım yabancı sese
varlar yokken
yoklar varken
minareleri kılıfsız o şehirde
karabatak tüylerini yoluyorlardı,
kuşların intihar saatlerinde
soluğu yosunlu dip balıkları

ben hüzün besliyordum susamsız simitlerle,
bir sandala sokulup
gülmekten kırılan dalgalar geçiyordu,
ayağına taş bağladığım dünden
gökyüzü yaşlı mı yaşlıydı
ağırdı kucağıma aldığım deniz
hem kader vardı kıyıda,
feryat figan
hem keder
el yazması düşlerimi yerken güveler

görseniz nasıl da soğuktu,
üstüne titrediğim üvey şiirlerim
üflemeli çalgılar çalıyorken rüzgar
sağ olsa annem üşütüceksin der di
ah evet
biliyor musunuz,
ben de küçüktüm önceleri
öndeki atı kovalarken,atlı karıncalarım kararınca
cambaz çadırlarının yanında,
azarlanmış çocukların,
güvercin taklaları vardı
kış kıştı
yaz her zamanki yaz dı
baharlar hep bahar
sevdalar o zamanda farz dı
ve bütün anneler ölümlüydü
o günlerde de gene
ve o yüzden toprak ana denirdi yere

doğurgan memelilerin sütü bozuktu
bir başka gününde zamanın,
iki tencerede kaynatılırken iki aş
kız emziren kadınların sütüne ,
katardım afyon çiçeklerini
bahar erguvanları da çiçeklenmişti aşiyanımın
dalına ihanetini astı Yahuda,
utandı erguvanlarımın beyazları
morardı kısacık ömürlü düşlerim

ah evet,
bana bir hal oldu sonra
ağızdan laf çeken cımbızlara uzattım içimi
ateş üfledi koruma ateşbazlar
yanmadım...
bin çiçek soldu
bin arı öldü ağzında bir kaşık bal
kurşun döktü azlar sokağının,
düğümlere üfleyen hasetçi kadınları
bir köleyi azat etti aşk
olmaz olsun dedi bütün şiirler
öylesine bir olay dı
dile kolay dı

size anlatmalıydım mutlaka
beklentisizdim
darmadağın
yorgundu siz yanım
yemin olsun diyorum inanın
yıkıldı kumdan kalelerim
hem vallah hem billah
bana mısın demedim...

suadiyehaziranikibinondört
Demir Mutlugil