Sevda karası bulutlar
sağnak sağnak yağmurlarını indiriyor
her damlası kalbe dokunuşlu
her damlası bir kiprit çakımı ateş
mukerrebin ebrarı
abdest aldırıyor günül yorgunluğuma
gül kurur hüzünleri kurumaz
yağmurlar durur tayfunları durmaz be usta


stillenmiş insalar
stil stil decor decor
iş iş ,aş aş , eş eş
telaşında bulmuşluğu
canım dedikçe canın çıksın diyor
sığınıyor genede sorun benden diyor
vesile arıyor vicdansızlığına be usta


sen bilirsin be usta
uçurumlardan nasıl çıkılır arınmışlığa
Allahdan gelene razı olmanın
Allahın da bizden razı olmakdan geçtiğini
sahip olabildiğimiz kadar sahiplenmenin
daha çok sahiplenme mutiliğinden geçtiğini
şimdi temelli gönlümü koşmaya döndüm be usta


kader mi kast etmek mi
keder mi kısmet mi
dil mi beyin mi
akıl yırtığını vicdan temizler mi

kalp konuşmaz çarpar
vicdan sus sus susmaz
geceleri yatmaz gündüzlerini katmaz
konuştukça konuşur vebal yüklü esir
adalet vicdan yerini tutar mı be usta


hepimiz farklı sıfatlardanız
olsaydık ki tıpa tıp aynısı
ayinesi olurdu hepimizin aynası
farklılıklardır bizi farkındalıklı kılan
bak aynaya gör kendini dersin ya be usta

bu yüzden kendi doğrularını
başkalarına dayatmak
Hakk nizamına saygısızlıktır
okumakla adam olunmuyor
marifet akıl anlayışımızı artırmakda dır dersin ya be usta


hiçbir insan öylesine girmiyor hayatımıza
öylesine öylesine delmiyor canımızı
cezadan beladan imtihandan
kimileri ise vesileden vesden armağandan
yardan yaradandan aşkdan dersin ya usta


sevenin sevene sevgisi sevgiliden gilli
seviliğin sevgisi sevende sevgiden dilli
bedduası değil duası olur ancak

sevgin yüreğine kazınsın
gönlün anlına yazılsın
yaşamın yaşanacak yakışanı
başını koyduğun diğer yarısında
bir ömür boyu zevalin kızıllığına
gözünü açtığın güneşin olsun dersin ya be usta


nefesim nefsimi
vicdan sesimi kesmeden önce
dilim kalbimi
kalbim kalbime düşmeden önce

bir söz bir söz
bir yer bir yer
bir yar bir yar
yar bir yer bir yer
birşey yap güzel olsun
birşey yaz özel olsun
bir şey söyle çok geç kalınmış olmasın be usta

Gülay GÖKTÜRK