Dünyaya gelmeden tanıdım daha seni
o masum meleğimi seni
adıda kendi gibi masum ‘‘ANNE’’ dediğim o kişii
bu dünyadaki meleğim sevginin göstergesi
belli etmesemde içimdeki yarayı
yine sen anlarsın kimse anlamaz ama sen anlarsın annem
bir yolunu bulur yine yarama merhem olursun
sıcacıık nefesinle içimi ısıtan sen
agladığımda ağlayan güldüğümde gülen
adıda kendi gibi masum ‘‘ANNEM’’ dediğim o kişi
uçamayan kanatsız melek gibi
yayarsın her yana sevgini
en değerlim en sevdiğim
bırakma beni bu fani dünyada yalnız
kılavuzum sen koruyanım sen
gidersen eğer kalkamam yeniden
sıkı tut annem elimi seni yeni öğrenmişken
bırakma beni daha büyümeden
anneler ölselerde bırakmazlarmış evlatlarını
ben anlamam annem bana bunu öğretme
açık bırakma bütün yaralarımı
öleceksen beraber ölelim
adıda kendi gibi masum ‘‘ANNE’’ dediğim o kişi