Ah acılar…
Dalan gözlerimde uzayıp giden kervan...
Yol nerede bitecek,
Nasıl bitecek, bilen yok.
Her molada uzayan kafileye
Hangi dertler eklenecek?

Bir yudum su,
Bir nefeslenme…
Bir ağaç altında gölge misali…
Bir küçük mutluluğa hasret
Yanar bu gönül,
Kaplar sancı,
Gizler kirpiklerin altına keder, utancı…

Masmavi göklere,
Ilık bir rüzgâra döner yüzünü,
Yağmura hasret…

Uzayan yollar kanatır ayaklarını,
Dermansız düşer kollar, nâçar…
Feryat eder sessizce
Kayalarda öten keklikler misâli…

Geceler acıların örtüsü…
Kaplar siyah bir yorgan sensizliği…
Dalar gözler koyu karanlıklara, bekler,
Uzar yorgun bir ışık yıldızlardan,
Siler acıları belki en baştan…

Ağaran tan yerinde solar yıldızlar…
Yola düşer sessizce yine kervan…
Peşinde sürüklenir kıvılcım kıvılcım
Ateş böceği gibi yanar acılar…

Uzanır gözlerimde sisler içinde,
Gitgide küçülür görünen kervan…
Yürekte kalır derin bir sızı…
Peşinden dalar gözler, seyreder,
Gittikçe solar, ümit yıldızı….

Hâlenur Kor