Can bahçersine düşen tohumlar kök salmıyor
Ne farkı var toprağın yanmış kavrulmuş çölden
Sarılma şu dünyaya kimselere kalmıyor
Toprağa düşen çınar sanma devrilmiş yelden

Her insan bir çınardır sarılır saçakları
Son bahar yaklaştıkça dökülür yaprakları
Bir konuştur ne olur şu kara toprakları
Evlat deyip taptığın gör ki farklımı elden

Mal peşinde koşup da doldurma sol kefeyi
Ne çıkar bu dünyanın olsan yenilmez beyi
Ecel kapı çalınca dinlemiyor efeyi
Son nefeste Şehadet acep çıkar mı dilden

Ağlayan yüreğini anlatamazsın gülüm
Biz gülmeye gelmedik hayat başlıca zulüm
Bilsen ki şu sinemi kırk parça gönül delim
Her sene bir parçamı kurtaramadım selden

Bilemezsin gönlümü yaralarım artıyor
İmtihanım çok ağır felek durmaz yırtıyor
Kul Garib’im geceler üzerimi örtüyor
Hangi can kurtulmuş ki yolcu olurken saldan


Emine Çerçi