Sabahsız hınzır uykulara bürünmüş Sivas,
Sokaklarında yobaz korkular uyurken.
Bir madımak u/yanık CANlarıyla koynunda,
Birde gün/ahıyla nam salan insan nüsvetteleri.

Bir sis çanı gibi duyurmak sesini acının,
İz sürebilmek korkuya bağı çözülmüş dizlerle.
Madımak yanarken s/ağır sultanlık niye,
Ebu süfyanlar siz ölümü ayaklarından tanırdınız.

Muhammed aşkına yandık bir defa pir sultanca,
Siz yobazlar cehennemi her gün y/aşarsınız.
Varsın bizden evvela ölsün umutlar süngüyle,
Sonrasında usul usul ölüme yürümeyi de biliriz.

İki temmuz sizin utancınız bizim baş t/acımız,
Yüzünü sürdü döktüğünüz kana otuz yedi can.
Şimdi yerde kırık bir saz,yarım yamalak stranlar,
Ve türküler yetim semahlar öksüz sayenizde.

Gün gelecek doğacak madımak anka külünden,
Dinler kardeş olacak başbağlarda,sivas’ta yeniden.
Koynunda uyutacak Dersim’i,Maraş’ı,Sivas’ı,
Ağladığı gün olacak yerle göğün sevincinden huşuyla.

*NOT:Sivas’ta yanan 37 CAN’ın anısına