Yavaş git bakalım, yolcu…
Çok yorma kendini,
Yavaş, yavaş çıkmalısın, bu gittiğin yokuştan
Ve sen,
Arada bir de, dinlenmelisin,
Şu gittiğin yolun, sonuna varmadan.

Bak yolcu..
Bir gün gittiğin bu yolun sonu nasıl olsa gelecek
Ve sen o gün,
Yorulmuş biri olacaksın, zamandan.
Üzüleceksin
Ya’ da yataklara düşeceksin
Ve sen zor kalkacaksın düştüğün yerden
Ve bir gaflet çökecek üstüne senin.
Bel’ ki de sen, hiç kalkamayacaksın yatağından.
Senin bu acelen neden yolcu..

Ey yolcu,
Bir gün senin de, benim gibi,
Umutların tükenmiş olacak göreceksin.
Ve sen’ de,
Benim yaptığım gibi,
Anılarınla yaşayacak, geçmişine ağlayacaksın.
Fakat senin ağladığına kimse aldırış etmeyecek
Kimi gülüp geçecek
Kimileri desen, ah... çekip ağlayacak
Senin bu acelen ne yolcu?
Yavaş, yavaş çık, şu gittiğin yokuştan.
Acele etme yolcu.