Her insana bir gün hülle biçilir
Maşuk aşkıyla ol candan geçilir
Ruh tenden ayrılır canan seçilir
Rûz -i cezada şaşkın perişan olur kullar.

Arif olan utanır avam halka bakınca
Öncen bir damla suyken şol insana akınca
Hak huzurunda huzur can uğruna yakınca ..
Âfâk-ı eyyâm solsa imanım küfrü sollar.

Hakkı görür arifler o manaya bakınca
Miras kalır ellere gözler yana akınca
Adam gibi adam ol kindir kana sakınca
Câl-i aşkın bedeni dikenlidir tüm yollar.

Hakk’a yöneldi gönül, halktan çekti elini,
Sükuta eren gönül, lâl eyledi dilini,
Yegâne o varlığa, yegânenin belini
Kan ağlarken alem arz gönül gözüm yas tutar.

Rabbine sevdalanan aşkına meftûn olur
Aşkına sarhoş olan secdede durgun olur
Sensin diriye mihrak,mahlukat senle solur
Dilşikeste olan kul,huzurunda lâl olur.

İnsan aslında aciz sevdasıyla çok büyük
Gönüllerde taht kurdu davasında büyüklük.
Canı her zerresinde çırpınırken o küçük
Hikmetiyle rahmeti O nurûyla alanûr.

Girdab-ı belayla ah ,vuslatım olsun EY RABBİM
Adem-i te’lîfiyet, ah sonbulsun EY RABBİM
Sevdandanla yanarken Sarsın nûrun EY RABBİM
Gülden köprü kurarlar, aşkına âşık kullar.
*
Nigâr Bedirhan