Yanakları çatlak, elleri nasır,
Ben bir Anadolu, kadını gördüm…
Yüzünde çizgiler, sanki bir asır,
Gözünde manevi, şâdını gördüm…

Yorgun müjgânları, süzüldü o an,
Aynın çukurundan, çileydi sızan,
Cefâlı bir ömür, olsa da hazan,
Duruşunda bahar, bâdını gördüm…

Her hâli, şefkatten, aşktan yanaydı,
Sevgi ile dokunuşu canaydı,
Bakışı sımsıcak, o bir anaydı,
Onda bu duygunun tadını gördüm…

Dişi kuş misali, bir yuva kurmuş,
Çoluk çocuğuna, kol kanat germiş,
Belli ki vatana, bir evlat vermiş,
Sözlerinde onun, yâdını gördüm…

Bakışında, gülüşünde hikmet var,
Keder var, hüzün var, türlü zahmet var,
Kaşlarını çatışında rahmet var,
Alnında peygamber, adını gördüm…

Biraz şaşırmıştı, beni görünce,
Hatırına geldi, kuzusu bence,
Gözlerine hüzün, doldu çok ince,
Bakışında daha, bedini gördüm…

Kınalı elleri, yaşlı gözleri,
Böyle yaşamıştı, yıllardan beri,
Şimdi gül sinesi, bir yangın yeri,
Bağrında hasretlik, odunu gördüm…