SÖZ DE YOK!

Hani beraber yürüdüğümüz
Sokak vardı ya
Kaldırımı bile olmayan
Şimdi çok değişti
Kaldırımı var artık
Arnavut kaldırımı dediklerinden
Hani o sokağın başında beklerdim ya seni
Bugün yine bekledim
Gelmeyeceğini bile bile
Yıllar geçmişti seni görmeyeli
Yılda en az birkaç kez beklerdim seni
Her bekleyişim hüsranla biter,
Başım öne eğik eve giderdim
Kim bilir şimdi ne yapıyor,
Nasıl birisi olmuştun?
Gelsen bile belki de tanımayacaktım seni
Saatime baktım bir hayli zaman geçmişti
Yine gelmedin
Her seferinde yokluğunun ızdırabı
İlmek ilmek dokunurdu yüreğime.
Ve ben o sokağı yine yalnız yürüdüm
Her zaman gittiğimiz parka gittim
Önce bir banka oturdum.
Ateşli tartışmalarımız gözümün önüne geldi bir bir
Birden yüzümde hafif bir tebessüm oluştu
Ben ayrılık şiirlerini savunurdum
Sen aşk şiirlerini
Oysaki ayrılığı sevmediğimdendi
Ayrılık şiirlerini savunmam
Sonra salıncakta sallardım seni
Daha hızlı, daha hızlı deyip dururdun
Bir papatya koparıp uzatırdım sana
Dünyalar kadar mutlu olurdun
Her şey güzeldi de
Ayrılıp eve gitmek zor gelirdi bize
Oysa şimdiki ayrılığı tatmamıştık daha
Şimdiki ayrılığın acısının tarifi yok bence
Söylenecek söz de yok..

14.04.14
e-uzun