Depremin öyküsü:
gecenin alacak karanliginda uyuyamiyordum bir´den her Taraf sallandi.
Korkup disari, kostum Sanki yer yerinden yarilmisti. Bir ses duydum kimseler yoktu etrafimda. Ürkek bakislarla kim var orda diye seslemdim, korkunc bir ses Benim adim deprem. Tekrar durdugum yer salandi. Tanistik Deprem kendini anatti oan akinlestim.
Sizlere Depremin Anattiklarini siir olarak aktariyorum.....





BENIM ADIM DEPREM

Nerden, Nezaman Nasil gelecegim,
Gecemi Gündüzmü belli olmaz.
Bazen uykuda, belkide eglenceli günde,
Pareller gecerim, Teyet cizerim.
BENIM ADIM DEPREM !....
Ne sagim belli, ne´de solum.
Yikar, yakar, harap ederim.
Ezer gecerim saniyeler sayilmaz,
Cürük yapilar bana hic dayanmaz.
BENIM ADIM DEPREM !....
Hele bir´de alistimmi aylarca sallarim,
istesende, istemesende ben varim.
Cok zaman duymaz, bazen korkarsin,
Gecmisi unutup yine hata yaparsin.
Beni ögren arastir,
Gelmisimi, gecmisimi karistir,
Tabiati koru, beni baristir.
Ailene, cocuguna, Torununa Tanistir.
BENIM ADIM DEPREM !....
Korkup, panik yaratma kendini koru
saglam yapilarin aci olmuyor sonu.
Firsati buldum´mu bakmam yasina,
Dikkat et demirine cimentona, Tasina.
Aha geliyorum, sana bir soru
Gecmisinden ders al, gelecegini koru,
calip cirpanlara aman vermem
Haramsiz yapilara gelsem´de gelmem.
BENIM ADIM DEPREM !....
Korkma benden bilgine güven.