Gülmek geliyor içimden katıla katıla
Yıllara inat belki de inatçı ruhuma.
Olmadığı kadar dirençli
Biraz savruk hatta biraz yabancı.
Neyin tezahürü ise artık
Kırıntısı mı içimde yarım kalan düşlerin.
Gülmek istiyorum
Eşlik ederken ahenkle yaşlar
Hüzün bulutları değil bu sefer
Tepemde uçuşan.

Kanatlansam keşke,
Alıp başımı gitsem
Ne tek bir gölge
Ne de tek bir imge.
Bir bulut kadar beyaz
Olmadığım kadar narin.
Bir düş görsem uyanmamak üzere
İçinde sadece ben ve
Ne varsa dilediğim.

Biraz uçuk, biraz yanık bir türkü tuttursam dilimde
Varsın ilmek ilmek dolansın benliğime.
Ne çıkar ki uzak kalsam
En azından ne varsa yakın ruhen hissettiğim.

Mihenk taşı bu yolun,
Bir ara durak, soluklandığım.
Nicedir gidip görmediğim
En uzak istikamet
Ulaşamadığım ne varsa
Görüp göreceğim.

Arşınladığım o Arnavut kaldırımı
Sırtımı dayadığım o taş duvar
O korunaklı dünyam
Eşi emsali olmayan…


Onca kırık parça
Ve ne varsa ertelenmiş
Onca insan kırık dökük
Umurumda da değil sarf ettikleri onca yalan.
Hayal bu ya;
Tek gerçek ne varsa koruyup kolladığım
Eşlik ederken yeni dünyam.

Koptu artık ne varsa hükmeden
Sustu riyakâr kemanlar.
Kıyamet alameti ne varsa
Aldı beni benden
Çoktan ufka yelken açtı üşengeç martılar.

Ahenkle dans ediyor zihnimde
İlk kez duyduğum o içli melodi
Ne varsa gizli saklı yakan yürekten
Belki bir türkü belki bir rapsodi
Çağrıştırmıyor mu o eşsiz dinginliği…