Gelme, gelme artık
Umut senin, bahtın açık
Hülyalar diyarından artık çık
Bir bak etrafına, irfan ocağına kim alık

Çare etmez teselli pınarı
Kim bilir diner mi gönül sızıları
Gecenin bağrında halin yazdırdıkları
Islanır name, silmez gözden akan yaşları

Kalbin hissiyatı akseder
Gönlü hasbi olan bunu fark eder
Nefsin yobazlığıdır nafile gam ve keder
Nasip vakti naif sır olan hikmete ram eyler

Çaresiz olan kimdir bir bak
Görmeyen, işitmeyen, hissetmeyen uzak
Aşk, nefsin her halsinden muhakkak ki ırak
Aşk, olmadıkça yaşamış, ölmüşsün, hale bak

İnsan gönlüne düşeni inşa etmeli
Edep ve nezaketi asla terk etmemeli
Ruhun ilzamından nükseden sezgiyi işitmeli
İrfan ve basiret için, ihlâstan yüz çevirmemeli

Beşer hevese meyleder, alır keder
İnsan her halde niyet ve ameli hesap eder
Kul, yalnızca O’nun rızasına nail olmak ister
Aşk, tenden vazgeçer, sevdası için çileyi seçer

Artık benim bir dünyam var
Ne tutku, ne heves, ne de heva ya bakar
Nefsim cendere içinde suskun kalan nazar
Hangi kitabı okusam, karşıma kâinat ayetleri çıkar

Mustafa Cilasun