Sevgili anneciğim,
Biliyorum beni duyuyorsun
Bak,yine yanına geldim,mezarının başına
Gül getirdim sana,en sevdiğin renkten,kırmızı
Beni özlemişsindir diye düşündüm
Kalktım geldim
Ben yine geldim anne
Özlemine dayanamadım
Bu kadar özlem yetmez mi anne?
Her gece ağlamamız yetmez mi?
Sana ayrı bir ihtiyacım var bu sene
Bak,oğlun üniversiteli olacak
Okuyacak,psikolog olacak
İlk de bizim akrabaları muayene edecek.
Çok şey yaşattılar çünkü sana anne’m.
Neyse;anne,seni almaya geldim ben.
Sınava gireceğim ya yanımda olursun diye düşündüm.
Yoksa,yoksa benle gelmeyecek misin anne?
Her zamanki gibi yine burada mı kalacaksın?
Canım anneciğim benim,hadi kalk gidelim.
Bak burası çok korkunç.
Ayrıca çok soğuk.
Sen burada hiç üşümüyor musun anne?
Gerçi senin toprağın var,ısıtır o.
Babamın ve kardeşimin selamı var sana
Kardeşim hep ağlıyor, annem annem diye.
Saçlarını senin yapmanı istiyor.
Evi seninle temizlemek istiyor.
Sabah uyandıranın da senin olmanı istiyor.
Aramızda kalsın anne ama;
Babamız senin kadar güzel yapamıyor yemekleri.
Tadı kötü oluyor.
Ama babamıza sakın söyleme anne.
Yoksa kırılır,gücenir bana
Anne,hava iyice karardı.
Ben korkuyorum.
Hadi beni,bizi bekletme daha fazla
2 yıldır toprağın altında gözümüz,
Çıkıp geleceksin diye.
Ben ağlamaktan yoruldum anne.
Sen de orada yatmaktan yorulmuşsundur.
Hadi ama anne.
Anladım,yine gelmeyeceksin.
Peki,öyle olsun.
Ama biz seni çok özledik.
Ben eve gitmek zorundayım.
Hoşçakal annem,hoşçakal...

ALPEREN KAYA