güllerle uyandım bu sabah
bir baktım her taraf şiir
bulaştı parmaklarıma
sesinden öpecekti az kalsın
sonra dedim kendi kendime
yine o aynı şarkıyı söyle
"bundan sonra
çocukların ve kuşların
kalbinde gezeceğim"
anladım ki aşk insanı
inceltiyormuş
sonra incele incele
batıyor insan
acıyor,
kanatiyor..
hem ben seni
sevmeyi seviyorum
özlemeyi değil ki
belki ayni satırları
içmiştir gözlerimiz
bilmiyorum belki de
ayni şarkıda içlenmişizdir..
bildiğim tek şey
artık gözlerimiz değil
eylemlerimiz değecek..
bizse hep uzaklarda olacağız
çok uzaklarda..
belki bir şarkıda buluşuruz yine
gözyaşlarımız değerse
birbirine
yürümüştük..
Hani sen arkanı dönüp baktığında
beni yalnizca
adımlarını seyrederken görmüştün..
-neden öyle baktın?, demiştin
-hiç!, demiştim hiççç...
şimdi olduğu gibi
adımlarını seyrediyorum gidişinin
bir de durup durup
söylüyorum kalbime
hiç sevmemiş hiç..