Dokun nabzıma Ölüm tamtamlarının ritmik ritüelini duyacaksın

Dokun nabzıma
Ölüm tamtamlarının ritmik ritüelini duyacaksın
Ellerin üşüyecek ürperecek hücrelerin



Yine tüm çehreler palyaço boyaları sürecek
Düşlerine ortak olacak acıları
Ağladıkça hayatın renkleri solacak tenlerinde
Ve çocuklar gülecek onlar ağladıkça



Sahte sahte şiirler yazacak birileri senin adına
Gerçekleri gizleyecek bir avuç sözcük
Ve çocuklar üzüm toplayacak koruk yılların sayfalarından



Bak ben geldim diyecek gaipten yiten bir ses
Korkacaksın sineceksin yılların tozuna
An olacaksın anı kokacasın
Ve bir tutam ökse otu serpeceksin düş niyetine



Giz yok muamma yok
soyut bir kavrama büründüm,,,
Ete kemiğe, lakin Susların acizliği dilinin ucunda kaktüs
Tuhaf bir sessizlik ömür giyotini
Binlerce yalnızlık bir avuç hiçlik



Ahh işte yine ben geldim
Yüz yıllık bir esaret en
Tenimde acılarımın çizelgesi
Nabzımda gizemli bir yabancı
Ve çalınan düşlerin şiirsel yalnızlığı



Mahmudiye düzkaya