Gönül, fizandasın ama
Mizan kurarsın
Zamanı teslim alamayız
Zamanın esirleriyiz biz
Ya kalmamak için
Ya gitmemek için
Her daim bir mazeretin olacak

Bir perdelik hiç ölüm
Uran narası attırırlar bize
Ya Hürrem dölünden
Ya puşt elinden
Korkular gülücüğe kaçarken
Gülücükler akla düşmüşle gerilir

İş ehlinin hası sever
Kusurları çirkinlikleri ela eder
Gem almazın, kalaysız pası
Önü gülistan, arkası çoban yastığı
Sağ böğrü menekşe, sol yanı gül de olsa
Görüre der; "bak fena olur"
Güzellikle arasını, meda ile veda eder

Kraliçem, prensesim dersin
Sanırsın ki denmelerdeki
Dersin; "Övgüler bana olurla abit"
Sen diyemezsin prensim, kralım
Bundandır sendeki düşünceyi sabit

Ey akçalı, pakçalı zalim
Ne geri zamanın ruhu
Bir yüzün keser alkış
Bir yüzün kesileni diker alkışla
Ne nitliksizlerin ekser guruhu
Kalmış mıdır halim?
İleri demokrasi dersin
Gezi’de zulme talim
Kurumların, durumların nicedir
Sen vurdun mu bela okunur
Biz vurduk mu sela okunur

10.06.2014

Abit: ibadet eden tapan kul
Uran: Savaş narası atmak, kavgada ünlemek
Meda: mesafe, ara, uzaklık, son, nihayet
Çoban yastığı: Yaprakları küçük sapsız, dalları üzerinde dağınık duran çiçek.