Kapayınca gözlerini
Çocukluğunu resmediyorsa
Yüreğin
Sisler içinde
Büyümekten korkuyorsan
Daha fazla
Yani yaşlanmaktan bitevi
Açınca gözlerini
Ağlıyorsa
Her gerçeğe
Çaresiz bir kabulden
Zoraki yaşıyorsan
Olgunluğu
Yaşamış olmak için
Öylesine sıradan
Hiç kimse zorlayamaz
Kaç kendinden
Özgür olacaksan
Başka bedende

Darılınca kendine
Yarine zehrediyorasan hayatı
Gözlerinde
Sevdan yerine
İhanet görüyorsan
Artık
Isıtmıyorsa
Ellerini tutan o ufacık narin elleri
Ve buluştuğunda
Yüreğin çarpmıyorsa
Yerinden fırlarcasına
Şarkılar söylemiyorsan
Uzun uzun bakıpta gözlerine
Efkar yüklü zamanlardan
Ayak seslerini duyduğunda
Dalıp gitmiyorsan
Bir başka aleme
Kaç sevdiğinden
Özgür olacaksan
Bir başka yüreğe

Boşversene
Sen ne kendi bedeninden vazgeçersin
Nede sevdiğinden
Ancak ve ancak
Ruhuna geçer bütün nazın
Ve sevdiğine kapris yaparsın