ÇAY
’Aşkının ateşiyle yansa da dudağımız
Çaydan başka içecek görmedi bardağımız’

Bir ünsiyet kurarım demliğin tiz sesine
Başı bozuk anılar dizilirler hizaya
Seni kime değişsem hangi dost nefesine
İçmediğim zamanlar bırakırım kazaya

Tek yudum meydan okur gama salar adamı
Özlemin duman duman doldururken odamı

Hayat denen sahnenin perdeleri tüllenir
O mazi ki gözümde yavaş yavaş küllenir

Kokusu buram buram yayılırken her yana
Penceremin önünde anıları işlerim
Tek suçlu oymuş gibi sitem edip zamana
Elimde çay makasım biçiyorken düşlerim

Eski albümlerimden bazen hesap sorarım
İçinde sen olmadan nasıl hayal kurarım

Belkide çay taşırken tozlanmış yollarından
Belki çay sepetinden ağrıyan kollarından

Çekilirken üstüme cenderesi gecenin
Umut bazen göz kırpar yanar da bir kör ışık
Çay fallarında kalan hayali bilmecenin
Sana düşen tarafı yine karmakarışık

Madem demli bir bardak kalan olur elime
Bende arzularımı hapsettim hayalime

Saymadım köşeleri kaç kere adımladım
Yine bu akşam çayı seninle yudumladım

Ayşe Kadıoğlu Yıldız
9haziran2014