Toplanınca cinler hep bu vakitler
Gecenin gözünden süzerler beni
Bir gölge peşinde havlayan itler
Sesizlik içinde ezerler beni
Toplanınca cinler hep bu vakitler

Gölgeler uzarken ay ışığında
Benliğim aydınlık bir an gözlüyor
Periler toplanmış cam otağında
Perdeler ardından beni izliyor
Gölgeler uzarken ay ışığında

Bu korku ruhumu tenden emerken
Tanınmaz bir hale beni sokuyor
Dehşete düşmeden kurtulsam erken
Cinlerin dilleri bir gam okuyor
Bu korku ruhumu tenden emerken

Kayboldu şûurum garip bir hiçim
Tutuştu telaştan aklımın ucu
Nefesim kesildi öyle bir biçim
Korkular nefsime yazarken suçu
Kayboldu şûurum garip bir hiçim

Öyle bir derin ki düştüğüm kuyu
Yoruldum koşmaktan bitiş nerdesin
Bölüştüm geceyle derin uykuyu
Annemin duası yetiş nerdesin
Öyle bir derin ki düştüğüm kuyu

Askıda elbisem birden büyürken
Gözlerim duvarda asılı kaldı
Bir ben ayaktayım in cin uyurken
Bu korku bu korku ruhumu aldı
Askıda elbisem birden büyürken

Fevzi Öztürk
09/04/2015