Aşkın en uzak yıldızdaymış meğer

Ellerini uzatsan tutacaksın sanki

Uzak yada yakın, ama bilinmez

Ve uzattığın elini bulutlar ıslatır



Yoksul bir bahar içinde kıvranır yürek

Arar mahzun mahzun bir şeyleri

Bir gül ister ki dikenleri zehir

ve yine ıslatır elini kırmızı bir yaban çiçeği


Gözlerime çarpar da geçer yumuşak damlalar

Yağan yağmurun merhameti ısıtır beni

Ve güneşin serinliğinde hatırlarım

Ve yine ısındı mı unuturum kendimi

Tekrar sigaramın dumanında görürüm

Ciğerlerimdesin sonra

Ama yine dışarda

Bir sonraki dumanda bulurum aniden

Bu sefer nefesim yetmez sana


Gönül kapısında bekler bir zavallı

Yalnız ve ıssız

Ellerinde bir avuç hasret

Bir ısırgan sarmış bütün bedeni

Sessiz iki kan var gözlerinde

Düştü düşecek iki dünya

Herşey bitecek sanki

Olmuyor...


Gözlerin kaybolur birden

Bir ürperti sarar ellerimi

Ayaklar zaten perişan, tutmaz

Tek bir damla yağmur isterim Allah’tan

Yürek, içinde boğulsun

Sende bir avuç al Nupelda

Susuz kalmasın bir çiçek



Bir tomurcuğun açmasıyla anlam bulur her şey

Sen, ben, Nupelda

Ve süpürür karanlığı kınsız bir rüzgar

Sersem bir ışık vurur güneşin yüzüne

Bu da bir rüya imiş

Yine cennet ve cehennem arasında duygular

Hareketsiz

Sırat’a bağlanmış



Sonunda saat on ikiyi buldu yeniden

Hadi sen uyu!

Kendini bulsun yalnızlık

Kızılsız bir yürek dolaşsın gecede

Uyansın öncekiler bir sorum var!

Gerçek miydi?



N ar çiçeklerinden bir bakış yakar bedeni

U nutulmuş bir adada yığın olurum

P as tutmuş sanki her şey

E ller, gözler ve hayat

L eke tutmaz, bir gönül!

D elidir çok farklı herkes anlamaz

A nlasa Nupelda olmaz..