Kimsesiz savrulduğum bu vilayette
Oturmak bir taşın üzerine
Hiddetle yaktığım sigara bitene dek
Yine ıssız,sessiz dökülmek
Sokak köpeklerine...
Seçimsiz bulunduğum hayatın bitiminde
Mutamediyen serilmek
Uçurumların en dibine.
Düşmek,
kaybetmeden bedenimi
Yeniden yaşamak
Enginlerden kurtarmak kendimi
Alabildiğine hayırmak
Haysiyetsiz gülüşlerimle...
Ve sigara daha sönmeden
Olağanca tutuşurken dudaklarımda
İçime iştahla salınan dumanı keseceğim yarısında
Seni unuttuğumu böyle anlayacaksın
Sensiz bitmediğime böyle kanacaksın
Yeniden...
Ve biliyorum.
Evet biliyorum...
Kolay olmayacak.
Ama ne olursa olsun.
Seni unutacağım...
Çok geçmeden
Daha gözlerini düşlemeden
Kalkacağım tenimle kaynaşan taştan
Kayıklarımı yüklenecek
Koklamadığım adalara yol alacağım
Ve seziyorum.
Evet seziyorum.
Sensiz,
Eksik zorlanacağım
Usanmadan
Ne olursa olsun;
Sensiz yaşayacağım...