TELLÂL TUTUP BENİ DİL’E VERDİLER!

Eşime, dostuma, koşturdum, yeldim,
Kıruban dalımı, el’e verdiler!
Bende akıl yokmuş, yaşayıp, bildim;
Varlık sermâyemi, yel’e verdiler!

Akraba Akrepmiş, şeksiz, gümânsız,
Düşmân zâlimse de, ondan amânsız,
Hele bazıları; Dînsiz, imânsız;
Tellâl tutup beni, dil’e verdiler!

Kimine yol oldum, Köprü kaçına,
Âkîl akrabayla, işten kaçına!
Attılar kıyısız, Deryâ içine;
Dümensiz, küreksiz, sal’a verdiler!

İyi günde hâl-i hatır sorarak,
Yatırım yapmışlar, plân kurarak!
Kulaç sallayamam, kolum kırarak;
Saman çöpü edip, sel’e verdiler!

Altımdan girdiler, üstten girdiler,
Kendim gibi bildim, hatır sordular,
Hemi düşürdüler, hem de vurdular;
Muhannet mezatta, pul’a verdiler!

Ozan İlo’m eyvâh, verdim şaşırıp,
Yordular aşılmaz, hendek aşırıp!
El’e karşı şerefimi düşürüp;
Kahrol, gâm, kasavet, dol’a verdiler!

İlhami ERDOĞAN
(Ozan İlo)

www.edebiyatdefteri.com/etkinlikler/incele/3558/siir-kultur-sanat-sairler-istanbul-bulusmasi