Sesimde neşe seli ellerimde umutlar
Yalnızlık gelmeseydi yeterince vardılar
Şimdi gitti sevdiğim hüzün yüklü bulutlar
Yokluğuyla anlaşıp her yanımı sardılar

Dışarısı da karlı sanki bana özenmiş
Yalnızlıkla doldum ya kuru bir ayaz soluk
Salkım saçak her bir yan buzullarla bezenmiş
Kaçılmaz gecelerden karanlık yine soğuk

Gidişinin ardından yalnızlık verişiyle
Seni buldurana mı bu denli çok kızmalı
Ayrılıp da yerinden cefaya serişiyle
Beni soldurana mı cezaları yazmalı

Yalnızlık ne betersin bükülmüyor bileğin
Boyun eğdirir cana bir türlü pes etmezsin
Hep inlettin içimi yok mu senin yüreğin
Gülmüyor yine yüzüm derdimi hissetmezsin

Gidermiş gibi yapıp kuytuya saklanırsın
Aldanıp yokluğuna gülümserim çoklara
Ne var sanki gelmesen bağrıma saplanırsın
Yalnızlık sen bitmezsin isyanlarım yoklara

Yaraya tuz olmaksa en büyük marifetin
Kanatırsın içimi derdimi söyleyemem
Günüme düşer yine kör eden zerafetin
Uğraşsam da ben seni vuslatla sözleyemem

İşte bu yüzden yağar soğuk kar taneleri
Güneşi dondurur da bahardan haber salmaz
Yalnızlık adın batsın yıktın tüm haneleri
Sen ne menem şeymişsin şu aklım inan almaz...

ASLI DEMİREL...