-Yanık Ozan’a-


Yusuf mekânında, dâvâ uğrunda,
İşkence çekerken, seni unutmam.
Hâl, cezbe ânında, dâvâ uğrunda,
Gözyaşı dökerken, seni unutmam.

Allah’ın izniyle, hâlis niyetim,
Zâlimin önüne, dağlarca setim,
Kerpeten söksede, tırnağım, etim;
"Yâ Sâbır" çekerken, seni unutmam.

Yol Hakk’ın yoludur, revân olayım,
Eseyim has koku, Reyhan olayım,
Çay, dere değil de, Seyhan olayım;
Ummana akarken, seni unutmam.

Peygamberim övdü; ’Has’ dedi ’Gârip! ’
Mansûr’um, Yûnus’um; ’Dost’ dedi varıp,
Ülkü için, yüreğimi çıkarıp;
Ateşte yakarken, seni unutmam.

Hasret bölük bölük; Minâ’da, Kaf’ta,
Sevdâ çekenlerle, durur bir safta,
Bir duvarın boyu, say ki bin hafta;
Duvarı yıkarken, seni unutmam.

Kalem sebeb.. sana; Yürek, dilim dost,
’Dost’ diyerek uzattığım, elim dost
Ermeydân da kılınç, kınım, yolum dost;
Cihâda çıkarken, seni unutmam.

Kaza, gün görmedik tedbiri bozar!
Şehîd’e topraktan, olur mu mezar? ! !
Rızâ berâtını, takar da gezer;
Boynuma takarken, seni unutmam.

Ozan İlo asma, üzüm bağında,
Ülkü çiçek açmış, gönül dağında,
Hâsılı ömrümün, en son ânında;
Azrail bakarken, seni unutmam...