Döküldük birer birer yaprak gibi dallardan,
Ne yazık, çaresi yok, geçen zamanlar fani,
Tutunup geçsen bile yaşam denen yollardan,
Emir gelir giderler, seven cananlar fani.

Oturup vicdanınla hesap kurduğun vakit,
Donar kalır zamanlar, kader denen şey fani,
Sen kulsun, Tanrı odur onunla yaptın akit,
Şaşırma bir gün gelir ölüm, insanlar fani.

İster Harun, ister Nuh, istersen Süleyman ol,
İster seven kalplerde unutulmayan can ol,
İster zengin ya fakir, ama önce insan ol,
Salınarak gezdiğin koca meydanlar fani.

Üflenecek sur denen o en son zelzelede,
İsrafil de ölecek ölümcül merhalede,
Bir hikmet var sürdüğün her sefa, her çilede,
Kral denen şu malum, güçlü aslanlar fani.

Ey şu garip ve fani İDRİSOĞLU denen can,
Nedir şu içindeki yaşadığın heyecan,
Yankılanır semada okunan onca ezan,
Yazılan onca şiir, onca destanlar fani.

28.05.2014 23.45

Ahmet İDRİSOĞLU