Leyla diyerek mecnun yanmışsa aşkı için
Çöller engel değilmiş deli divane gönle
Aşkın dil sofrasında feyiz alıp da dinle
Divane lokmasını banmışsa aşkı için

Gözyaşların yakıyor sevdan kül etti beni
Yürek feryat ediyor dilim tutuk lal gibi
Cevri cefan çok imiş derde yükün sal gibi
Vuslat canımdan ırak halden hal etti beni

Mutluluk deryasına düşen katre olsaydım
Akan gözyaşlarını silseydim lebim ile
Yaradan’a niyazım bu yorgun kalbim ile
Ayrılık cana yetti nasibimi alsaydım

Felek bırakmıyor ki kanatlanıp da gelsem
Dağlar düze gelmiyor hepten kapalı yolum
Hasretinden yanarken günahkâr oldu solum
Azrail canım ister vermeden gelebilsem

Nasırlar diken oldu ayaklarıma batar
Hasret cana cehennem gönlüm arzular seni
Yürek kalbura döndü yaralar derdin beni
Dünya denen bu mekân ölmeden teni yutar

Yaşadığım şu anın ne tadı ne tuzu var
Sensizliğin acısı bitirir Caneli´yi
Özlemin inim inim söyletir bu deliyi
Her aşığın kalbinden gelen ahu zarı var